Katerina Samara
One ligne, two sides
Mixed technique, Women Move, NOUCMAS, 2022
A dialogue, almost a monologue, with grandmother Kaiti and also with the visitor of the exhibition. A thread that joins, crosses, tears, pierces, stops, continues, never ends.
Photos, phrases, questions, notes.
What's your name;
How can I address you?
What name did others know you by?
Which last name best represents you?
How did you feel that there were two Katerinas bearing your name and something
from you?
Why do I have so many questions that you probably never asked yourself?
How did you make the big decisions in life?
How did you deal with what was coming?
How did you see us? Two generations later.
I don't understand half a generation later.
You embroidered with a fury almost, to bury everything else.
Did you realize you were creating? that you were leaving us property
and presence?
You have always been creating:
new designs, embroidery, clothes, children, homes, work.
You handled only the food, in everything else you put imagination
and attention, maybe even love.
Where did you get your inspiration from?
Where did you get your strength from?
What kept you going?
What keeps me going?
Will I ever stop wondering?
And if I ever find the answers for you, do you think that i’ll understand something
more about myself?
Since I carry you...
Πώς σε λένε;
Πώς να απευθυνθώ σε σένα;
Πώς σε ξέρουν οι άλλοι;
Ποιο επίθετό σου σε αντιπροσωπεύει καλύτερα;
Πώς ένιωθες που υπήρχαν δύο Κατερίνες να φέρουν το όνομά σου και
κάτι από εσένα;
Γιατί έχω τόσες ερωτήσεις που εσύ μάλλον δεν έκανες
ποτέ στον εαυτό σου;
Πώς έπαιρνες τις μεγάλες αποφάσεις στη ζωή;
Πώς αντιμετώπιζες τα όσα ερχόντουσαν;
Πώς μας έβλεπες εμάς; Τις 2 γενιές μετά.
Εγώ δε κατανοώ τη μισή γενιά μετά.
Κεντούσες με μανία σχεδόν, για να θάψεις όλα τ’ άλλα.
Καταλάβαινες ότι δημιουργούσες; Ότι μας άφηνες περιουσία
και παρουσία;
Δημιουργούσες πάντα:
καινούρια σχέδια, κεντήματα, ρούχα, παιδιά, σπίτια, δουλειά.
Μόνο το φαΐ διεκπεραίωνες, σε όλα τα άλλα έβαζες φαντασία
και προσοχή, ίσως και αγάπη.
Από πού αντλούσες έμπνευση;
Από πού αντλούσες δύναμη;
Τι σε έκανε να συνεχίζεις;
Τι με κάνει να συνεχίζω;
Θα πάψω ποτέ να έχω απορίες;
Και αν ποτέ βρω τις απαντήσεις για σένα, λες να καταλάβω κάτι
παραπάνω και για μένα;
Αφού σε φέρω...
